آئین مستان

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا مَظلوُم یا اَباعَبْدِاللَّهِ ..

آی نوکرا ، گریه کنید میخوان حسین رو بکشن ...

رفتنِ تو می زند آذر به خیلی چیزها

زل زده از رویِ تل خواهر به خیلی چیزها

گفتی ابنُ الحیدرم آخر نمی دانی مگر

می شود حبّ علی منجر به خیلی چیزها

دیده جایِ خالی ات را آن سوار و دوخته

چشم بر گهواره بر معجر به خیلی چیزها

روی پیشانی زِجایِ مهر خون جاری شده

سنگ دارد می زند لشگر به خیلی چیزها

تیرِ را جایِ جلو از پشت در می آوری

*دامنِ عربی بالا زد .. خونِ پیشانی پاک کنه .. آی حرمله دستت قلم بشه .. با تیر به سینۀ ابی عبدالله .. هر کاری کرد تیرُ از جلو در بیاره ..*

تیرِ را جایِ جلو از پشت در می آوری

گیر کرده ظاهراً از پَر به خیلی چیزها

آنطر ف از دور دیدم سارقی را در کمین

چشم دارد او به انگشتر به خیلی چیزها

*خود حضرت شهادت داده روزِ عرفه ، همه حرفا رو زده .. بزار خودش روضه بخوانه ، یا صاحب الزمان .. گفت :

اَنَا اَشْهَدُ یا اِلهی بِحَقیقَةِ ایمانی، وَعَقْدِ عَزَماتِ یَقینی،وَخالِصِ صَریحِ تَوْحیدی، وَباطِنِ مَکْنُونِ ضَمیری، وَعَلائِقِ مَجاری نُورِ بَصَری، وَاَساریرِ صَفْحَةِ جَبینی، وَخُرْقِ مَسارِبِ نَفْسی، وَخَذاریفِ مارِنِ عِرْنینی، وَمَسارِبِ سِماخِ سَمْعی، وَما ضُمَّتْ وَاَطْبَقَتْ عَلَیْهِ شَفَتایَ، وَحَرَکاتِ لَفْظِ لِسانی، وَمَغْرَزِ حَنَکِ فَمی وَفَکّی،وَمَنابِتِ اَضْراسی، وَمَساغِ مَطْعَمی وَمَشْرَبی،وَحِمالَةِ اُمِّ رَأْسی،وَبُلُوعِ فارِغِ حَبآئِلِ عُنُقی،وَمَا اشْتَمَلَ عَلیْهِ تامُورُ صَدْری،وَحمائِلِ حَبْلِ وَتینی،وَنِیاطِ حِجابِ قَلْبی، وَأَفْلاذِ حَواشی کَبِدی،وَما حَوَتْهُ شَراسیفُ اَضْلاعی وَحِقاقُ مَفاصِلی،وَقَبضُ عَوامِلی، وَاَطرافُِ اَنامِلی، وَلَحْمی وَدَمی،وَشَعْری وَبَشَری، وَعَصَبی وَقَصَبی ، وَعِظامی وَمُخّی وَعُرُوقی ، وَجَمیعُِ جَوارِحی ...

گفت داداش همۀ اینا میدونن ، ما خانواده چه قدر غیرتی هستیم .. همه از غیرتِ بابام علی خبر دارن که هر وقت میخواستیم بریم سرِ قبرِ پیغمبر ، چند نفر منو احاطه میکردن .. کسی قد و قامتِ زینبُ نبینه .. یا صاحب الزمان .. اینو هم میدونن حسین چقدر غیرتیِ .. اختلاف شد بینشون یه عده گفتن حسین تموم کرده .. یه عده گفتن نه هنوز جان داره .. گفتن اگه میخواید ببینید زنده ست یا نه ، به خیمه ها حمله کنید .. اگر زنده باشه عکس العمل نشون میده .. تا سمتِ خیمه ها حمله کردن .. رویِ نیزه شکسته بلند شد .. گفت نانجیبا بیاید سراغِ من .. با زینب چه کار دارید .. با سه ساله چه کار دارید ... مگه دین ندارید ..

بالاخره اونی که نباید میشد شد .. ادامۀ روضه و یه جمله عرض کنم .. یا صاحب الزمان .. تا صدایِ ذوالجناح از پشتِ خیمه اومد ..

همه از خیمه ها بیرون دویدن

ولی سالارِ زینب را ندیدن ..

دیدن زین واژگون .. یال غرقِ خون .. بدن پر تیر .. راوی میگه دیدم ذوالجناح جلو داره حرکت میکنه .. این زن و بچه دنبالِ ذوالجناح هی فریاد میزنن حسین ...

آنطر ف از دور دیدم سارقی را در کمین

چشم دارد او به انگشتر به خیلی چیزها

امشب شهادت نامه ی عشاق امضا می شود
فردا ز خون عاشقان، این دشت دریا می شود

امشب کنار یکدگر، بنشسته آل مصطفی
فردا پریشان جمعشان، چون قلب زهرا می شود

امشب بود بر پا اگر، این خیمه ی خون خدا
فردا به دست دشمنان، بر کنده از جا میشود

امشب صدای خواندن قرآن به گوش آید ولی
فردا صدای الامان، زین دشت بر پا می شود

امشب شهادت نامه ی عشاق امضا می شود
فردا ز خون عاشقان، این دشت دریا می شود

امشب کنار مادرش، لب تشنه اصغر خفته است
فردا خدایا بسترش، آغوش صحرا می شود

امشب شهادت نامه ی عشاق امضا می شود
فردا ز خون عاشقان، این دشت دریا می شود

امشب که جمع کودکان، در خواب ناز آسوده اند
فردا به زیر خار ها، گم گشته پیدا می شود

امشب رقیه حلقه ی زرین اگر دارد به گوش
فردا دریغ این گوشوار از گوش او وا می شود

امشب شهادت نامه ی عشاق امضا می شود
فردا ز خون عاشقان، این دشت دریا می شود

امشب به خیل تشنگان، عباس باشد پاسبان
فردا کنار علقمه، بی دست، سقا می شود

امشب که قاسم زینت گلزار آل مصطفی ست
فردا ز مرکب سرنگون، این سرو رعنا می شود

امشب بود جای علی، آغوش گرم مادرش
فردا چو گل ها پیکرش، پا مال اعدا می شود

امشب شهادت نامه ی عشاق امضا می شود
فردا ز خون عاشقان، این دشت دریا می شود

امشب گرفته در میان، اصحاب، ثارالله را
فردا عزیز فاطمه، بی یار و تنها می شود

امشب به دست شاه دین، باشد سلیمانی نگین
فردا به دست ساربان، این حلقه یغما می شود

امشب شهادت نامه ی عشاق امضا می شود
فردا ز خون عاشقان، این دشت دریا می شود

من که دلم نمیاد تو رو بزارم برم

قرارمون یادمه ولی کی میمونه برا حرم

منتظرمه علی اکبرم، خواهرشو سپردم به تو

رو نی با منه علی اصغرم، مادرشو سپردم به تو

بهونمو میگیره دخترم، معجرشو سپردم به تو

چادرت از روی سرت نیفته عزیزم، عزیزم

دست کسی به معجرت نیفته عزیزم، عزیزم

میون گریه ها حال منو هم ببین

خونه دلم خراب میشه اگه بخوری رو زمین

میرم پیش علمدارمون، این علمو سپردم به تو

شهیدا رو میبرم آسمون، اهل حرم رو سپردم به تو

یادگاریای مدینه رو مادرمو سپردم به تو

آب به اولاد علی حرومه واویلا، واویلا

کار حسین ابن علی تمومه واویلا، واویلا

چادرت از روی سرت نیفته عزیزم، عزیزم

دست کسی به معجرت نیفته عزیزم، عزیزم

کشتی شکست خورده ی طوفان کربلا

در خاک و خون فتاده میدان کربلا

گر چشم روزگار بر او فاش می گریست

خون می گذشت از سر ایوان کربلا

از آب هم مضایقه کردند کوفیان

خوش داشتند حرمت مهمان کربلا

بودند دیو و دد همه سیراب ومی مکید

خاتم ز قحط آب سلیمان کربلا

این کشته فتاده به هامون حسین توست

اینصید دست و پا زده در خون حسین توست

نه ذولجناح دگر تاب استقامت داشت

نه سید الشهدا بر جدال طاقت داشت

هوا ز باد مخالف چو قیر گون گردید

عزیز فاطمه از اسب سرنگون گردید

بلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد

اگر غلط نکنم عرش بر زمین افتاد

توکه رفتی همۀ خیمه به هم ریخت حسین

دیدم از دور پرت ریخت پرم ریخت حسین

تو نگاهت به حرم بود و سنان خیره به تو

از نگاهش به تو بد جور دلم ریخت حسین

شمر هم آمد و دیدم به دوچشم تر خود

کار گشت تمام و اثرم ریخت حسین

نفسم حبس شد و بین حرم سرگردان

دشمن ازراه رسید و به سرم ریخت حسین

کشتن تورو کشتن تورو

میون صحرا تشنه

کشتن تورو کشتن تورو

غریب و تنها تشنه

کشتن تورو کشتن تورو

کنار زهرا تشنه

واویلا

میون صحرا جون دادی

غریب و تنها جون دادی

میون مقتل ای مظلوم

به پیش زهرا جون دادی

اینجوری روبه روی خواهر

تو نزن دست و پا برادر

مادرم اومده کنارت

بمیرم ای غریب مادر...............

کشتن تورو کشتن تورو

خیلی داداش نامردند

کشتن تورو کشتن تورو

حمله به خیمه کردند

کشتن تورو کشتن تورو

دور حرم میگردند

واویلا

یاد بابام حیدر کردم

یاد غم مادر کردم

قرارمون چی شد داداش

چجوری بی تو برگردم

پاشو داداش که تو عذابم

پاشو ببین در اضطرابم

پاشو نزار به ما بخندند

دلواپس دل ربابم

بمیرم ای غریب مادر...............

دوباره تقسیم میکنیم کارا رو

میبینی فاطمه رسم این دنیا رو

تو قتلگاه صدات میزنه یا اُمّا

تو خیمه‌ها صدا میزنن بابارو

برو گودال صداش بی‌جونه

برو گودال حسینم تنهاس

برو گودال، من اینجا هستم

پیش زینب به جای عباس

جنجاله، چه قیامتی توی گوداله

تو خیمه، حرف غارت شدن خلخاله

بی‌حاله، با هزار و نهصد و پنجاه زخم

روی تل، الفِ قامت زینب داله

جنجاله ، جنجاله

((الله الله حسین وِینه

بِسُیوفٍ قَطَّعِینه))

میگیره شعله‌ی کینه‌ها از خیبر

میون خیمه‌ها دامن اطفال ‌و

برای غارت پیکرش میخونن

میون قتلگاه سوره‌ی اِنفال‌ و

نگرانم برای خیمه

پُرِ خاره تموم صحرا

برو گودال حسینم تشنه‌ست

برو گودال برو یازهرا

با کینه، نانجیب میشینه روی سینه

با ضجّه، زینب این واقعه رو میبینه

واویلا، ذبح با خنجر کند لب‌تشنه

میدونه، به خدا خلاف شرع و دینه

واویلا از کینه، واویلا از کینه

((الله الله حسین وِینه

بِسُیوفٍ قَطَّعِینه))

دوباره نوبت ماتم زینب شد

میون قتلگاه و حرم حیرونه

یه کاروان بی‌سرپناه، یک لشکر

حق بده که حسین مثل من گریونه

پیش چشمام یه‌بار ناموسم

روی خاکا زمین خورد ای ‌وای

حالا این ‌بار جلو چشمام شمر

دخترامو اسیر برد ای وای

وای از غم، چرا شد جسم حسینم درهم

میبندن، با طناب دست گلامو محکم

جون میدن، بچه‌هام به زیر دست و پاها

گیر افتاد، زینبم بین یه مشت نامحرم

وای از غم، وای از غم

((الله الله حسین وِینه

بِسُیوفٍ قَطَّعِینه))